Wijkermeer Investments investeert in groeiende en ambitieuze MKB bedrijven, waar goede en gedreven ondernemers aan het roer staan. Waar lopen deze ondernemers tegenaan en wat is eigenlijk een goede ondernemer? Met sport en maatschappij als metafoor proberen we een antwoord te geven wat onze visie is. We zijn heel benieuwd naar jouw mening.
In de zomer van 2017 kocht Wijkermeer samen met de CEO het merk TI SENTO – Milano van de IBB groep. Er was sprake van een zgn. carve out. Dat wil zeggen dat het merk en het team aan de voorkant (sales, marketing, design) meegaan en dat de “achterkant” bij de verkoper blijft (logistiek, finance, customer service, ICT ). Dat moet dus allemaal opnieuw geregeld worden. Dat is als investeerder een risicovolle transactie want het is niet de vraag of er iets misgaat maar hoeveel en wanneer. En dan hangt alles af, zoals zo vaak, van de mensen. Spannend. Maar al direct na de start werd ik positief verrast. Er waren handjes tekort, mensen kregen taken die ze nog nooit hadden vervuld en elke dag gebeurde er wel iets onverwachts. Tweemaal per week gaven de verantwoordelijken in een soort scrum meeting een snelle status update over wat er gerealiseerd was, wat er nog gedaan moest worden en wat daar voor nodig was. De lijst was lang maar bleef overzichtelijk.
De kracht van een gemeenschappelijk doel
Er was stress en er werden meer uren gemaakt dan normaal. Zelfs weekenden werden opgeofferd. Maar ik heb mensen zelden zo gedreven en gemotiveerd gezien. Want er is 1 doel en dat is van TI SENTO – Milano een global brand maken. En daar werkt het hele team aan mee. Omdat er ruimte is voor creativiteit, voor initiatieven, voor fouten en voor plezier. Waarom? Iedereen werkt aan hetzelfde doel en dus hoef je niet te controleren maar vooral te faciliteren. Geweldig om te zien welke talenten van mensen komen bovendrijven. Gaat het dan vanzelf? Nee absoluut niet. Maar het is wel verdomde leuk en zeer effectief!
Zaterdag 21 oktober 4u30 gaat de wekker. Ik ga deelnemen aan de Indian Summer Ultra in Drenthe. 102 km trailrunnen door bos, heide, zandvlakten en drassige boeren velden. Om 6 uur start ik met een hoofdlamp op in het donker en zal na 102km in het donker om 21u10 weer finishen. Onderweg de spreekwoordelijke pieken en dalen. Mooie beelden van de vele hooflampjes in het donker, de zonsopgang, heidevelden, grote vijvers, prachtige stukken bos en de eerste 60 km het genieten van lekker lopen in deze omgeving. Maar ook tot je enkels in de modder, pittige zandheuvels en dan vooral vanaf 60km de pijn in je benen.
Na de vraag “ben je gek”?” zijn de meest gehoorde vragen “hoe doe je dat?” en “waarom?”. [Read more…]
In het weekend dat ik 50 werd ben ik , onder het motto 50 is het nieuwe 30, met een paar bergfanaten gaan tourskiën. Op speciaal met vellen geprepareerde ski’s omhoog lopen en daarna door de verse sneeuw naar beneden.
Wat een prachtige sport. De noodzaak van een goede voorbereiding op gebied van conditie, veiligheid en materiaal. Inclusief lawine airbags en piepers. Het afzien om van 2100 naar 3400 mtr te lopen, het teamwork en lol onderweg en de kick van het bereiken van de top. Het ongerepte berglandschap en afdalingen die passen in een bondfilm.
Het verschil met gewoon skiën? Het is vooral veel zwaarder, gevaarlijker en moeilijker. En daardoor is het bereiken van de top , het weidse uitzicht en de afdaling door de poeder een extra grote beloning. Door het afzien en buiten de comfortzone gaan lijkt dit allemaal wel nog mooier. Niet de makkelijkste weg maar de mooiste!
Zonder piek geen dal(afdaling) Het is net ondernemen!
Na mijn persoonlijke record (PR) op de halve marathon van Egmond stonden alle seinen op groen om ook een PR tijdens de marathon van Rotterdam te lopen. Met een eindtijd van 1u44 op de halve moet je 3u39 kunnen lopen op de hele marathon. (http://www.chatnrun.nl/calculator/calc/rp.php ) Ik wilde “slechts” 3u49 lopen. En ik had vanaf januari nog drie maanden tot de marathon van Rotterdam. Eenvoudig toch?
Het feit dat ik dacht dat ik dat PR wel even zou halen deed wat met mijn mindset en daarmee met de discipline en voorbereiding. Ik liet kleine steekjes vallen. Soms een lange duurloop minder. “Ach die ene duurloop maakt het verschil niet….” Ik kwam een kilootje aan “ach die ene kilo “. Ik nam wat vaker een wijntje en ik ging snel nog even een weekend toerskiën 2 weken voor de wedstrijd. “wel pittig maar dat moet mijn lichaam aankunnen…”
Vaarwel record
Op de wedstrijddag begin april werd het ook nog eens ruim 21 graden. Maar ik was er van overtuigd dat deze hitte voor mij geen probleem zou zijn. Ik ging van start en door de enthousiaste menigte, het lekkere weer en Lee Towers bij het startschot 
ging ik hard van start, 5 min/km terwijl mijn schema 5.20 / km was. Maar mijn hartslag bleef redelijk onder controle (150) dus dat ging prima. De halve marathon passeerde ik in 1u50, precies op schema. Dacht ik…. Na 30km kwamen er 2 mannen met een hamer en liepen mijn km tijden hard op tot boven de 6 min. Vaarwel record! Finishtijd 3u56. Daar was ik 3 jaar geleden in Berlijn zo blij mee als een kind maar nu niet meer!
Ambitieuze doelen die zorgen voor voldoende twijfel
De grootste fout was te denken dat ik het makkelijk zou gaan halen. Dan ga je op diverse, op zichzelf kleine, punten verslappen. En vele kleine punten maakt het verschil tussen wel of niet een PR. Je ziet de echte topsporters ook altijd twijfelen. Ben ik te vroeg in vorm, wat doet de concurrentie, heb ik het beste materiaal. Gezonde twijfel is goed. Dat houdt je scherp. Wat zou er gebeurd zijn als ik mijn doel op 3u30 had gezet? Die had ik waarschijnlijk niet gehaald. Maar die 3u49 zou nu zeker achter mijn naam staan!
Mijn volgende doel is 100km op 21 oktober. En geloof me dit doel is ambitieus genoeg voor meer dan voldoende twijfel om scherp te zijn!
Zondag 8 januari liep ik de halve marathon van Egmond. Op weg naar de start sprak ik met een loopmaatje die vertelde dat ze altijd traint met een hartslagmeter maar die juist tijdens wedstrijden thuis laat. Ze kwam erachter dat ze, wanneer ze puur op gevoel loopt, harder loopt dan met te veel focus op de hartslag zones. Tijdens de training leer je je lichaam al voldoende aanvoelen. Ik heb deze tip onthouden en ben na de start op mijn gevoel gaan lopen. Wanneer is het nog ontspannen met hoge frequentie en hou ik nog een rustige ademhaling? [Read more…]
In oktober dit jaar loop ik mijn eerste 100km wedstrijd. Waarom? Wat beweegt je? zijn de meest gehoorde vragen. Begrijpelijk, want de maanden voor de wedstrijd is het tachtig kilometer per week trainen, ’s morgens vroeg om zes uur of ’s avonds om acht uur als de kids op bed liggen. Ook de weekends moeten er aan geloven. [Read more…]
Na 5 marathons wilde ik de lat nog wat hoger leggen. Ik besloot ultra afstanden te gaan lopen. Wedstrijden van van 55 tot 100km op een dag. Dat vergt een intensieve voorbereiding. Er moet harder en vooral langer getraind worden. Dat betekent dus een aanzienlijke belasting voor je pezen, spieren en gewrichten met af en toe wat blessures.
Degenen onder jullie die ook hardlopen kennen ze wel: lies, scheenbenen, heup (SI gewricht), knieën, achillespees etc. Gelukkig heb ik twee geweldige specialisten die mij ondersteunen. Willem Pinksterboer als specialist op gebied van acupunctuur en Oosterse geneeswijzen en Ed Barnhoorn specialist in “Applied Kinesiology” en “Neuro Structural Integration Technique”. Vergeet de termen, het gaat erom dat beiden voor preventie en genezing naar het totale plaatje kijken. Dit in tegenstelling tot de reguliere geneeskunde. Bij last van je heup krijg je daar vaak een pijnstiller en de opdracht rustig aan te doen. Symptoomberstrijding. [Read more…]
In hardlooptermen betekent een negatieve split dat je de tweede helft van de race sneller loopt dan de eerste. Niet veel (amateur) sporters zijn daartoe in staat omdat de meeste te snel van start gaan. We kennen allemaal de beelden van lopers of schaatsers die in het laatste deel kapot gaan. Voor een negatieve split zijn twee zaken belangrijk. Je krachten verdelen en wilskracht. [Read more…]